Een intiem portret over opgroeien binnen twee culturen

Wat maakt deze film zo intiem? 

Net als hoofdpersonage Yuna ben ik geboren uit een Belgische vader en een Japanse moeder. Die gemengde culturele achtergrond was aanvankelijk niet de insteek van mijn verhaal, maar doordat het zo natuurlijk aanvoelde was het voor mij toch de logische stap om het scenario van hieruit te laten vertrekken. Ik denk dat elke regisseur – al dan niet bewust – herkenbaarheden uit zijn eigen leven meeneemt in zijn werk. 

Toch is ‘Soft Leaves’ geen autobiografische film. Of toch zeker het verhaal niet. De gevoelens van het hoofdpersonage herken ik daarentegen wel. En ik ben zeker niet alleen. Elk kind zoekt zijn plek in de wereld en dat is niet evident. Als er dan nog eens een spreidstand bij komt kijken, waarbij je met de ene voet in de Belgische cultuur staat en met een andere in de Japanse, wordt de zoektocht des te uitdagender. De film is eigenlijk een vertaling van hoe ik die zoektocht zelf heb ervaren.

Je vond een fantastische actrice in de jonge Lill Berteloot voor de rol van Yuna. 

We hebben castings georganiseerd waarbij we de hele Belgisch-Japanse community hebben gestalkt om te komen opdagen (lacht). Aangezien ik er zelf deel van uitmaak, kende ik gelukkig al veel mensen. En die kenden op hun beurt ook veel mensen. Zo ben ik via via bij Lill terechtgekomen. Eigenlijk was het oorspronkelijke plan om een jongen de hoofdrol te geven, maar Lill sprong er voor mij zodanig bovenuit dat ik het hele scenario heb herschreven naar een vrouwelijke protagonist. 

Lill had helemaal niets van acteerervaring, maar net daarom sprak ze me zo aan. Het voelde intuïtief heel goed. Ik hanteerde trouwens een belangrijke regel op de set: niemand van de kindacteurs mocht ook maar iets te zien krijgen op de monitor. Ik wou ten alle koste vermijden dat ze te zelfbewust zouden worden. Het eerste wat Lill dus mocht zien, was de volledig afgewerkte film. Dat was een intens moment, maar heel fijn om te delen. Ik ben benieuwd hoe enkele van de andere acteurs zullen reageren.

Hoe bedoel je? 

Een deel van de crew heeft de film nog niet gezien. ‘Soft Leaves’ gaat in Oostende niet enkel in première voor het publiek, maar ook voor een groot deel van de ploeg. Daar kijk ik ongelooflijk naar uit want het zal voor het eerst in lange tijd zijn dat we allemaal opnieuw samenkomen. Sara Hamasaki bijvoorbeeld, die het Japanse halfzusje Otoka speelt, komt speciaal afgereisd uit Taiwan om de première bij te wonen. En zo is de familie eindelijk nog eens samen. 

Dat is een mooie kers op de taart na een lange rit. 

Het eerste woord heb ik zeven jaar geleden op papier gezet. Zeven jaar! Dat voelt als een eeuwigheid. Ik was toen 24 jaar, en ik ben er nu 31. Toch is de periode voorbij gevlogen, van het schrijven tot het draaien tot de postproductie. Ik ben een optimistische regisseur en laat me gelukkig niet snel ontmoedigen. Ik kan dus met m’n hand op m’n hart zeggen dat ik van elke fase in het proces ongelooflijk heb genoten.